കള്ളന്മാരില്ലാത്ത നാട്ടിൽ.. (ഒരു ലക്ഷദ്വീപ് യാത്ര)

ലക്ഷദ്വീപ് യാത്രയെ പറ്റി കേട്ടപ്പോള്‍ തന്നെ മനസ്സില്‍ ആവേശവും സന്തോഷവുമായിരുന്നു.. പവിഴപ്പുറ്റുകളാല്‍ സമ്പന്നമായ മരതക ദ്വീപുകളെ കുറിച്ച് കേട്ടിരുന്നതല്ലാതെ ഇതു വരെ നേരിൽ കാണാനുള്ള അവസരമുണ്ടായിരുന്നില്ല. മാത്രമല്ല,ആദ്യമായി കപ്പലിൽ യാത്ര ചെയ്യുന്നതിലുള്ള സന്തോഷവുമുണ്ടായിരുന്നു ഈ ലക്ഷദ്വീപ് യാത്രക്ക്.. ഒന്നിനൊന്ന് വ്യത്യസ്തമായ 36 ദ്വീപുകൾ.. അവയിൽ വ്യത്യസ്ത സംസ്കാരം നിറഞ്ഞ പത്ത് ദ്വീപുകളുടെ കൂട്ടം.. കടലിനു മുകളിൽ, തിരകളുടെ തലോടലേറ്റ്, അതിഥികളെ വരവേറ്റ് ഒരു കൌതുകമായി അവ നിലനിൽക്കുന്നു..

1.

മെയ് 17 നു രാത്രി ഒരു മണിക്ക് കണ്ണൂരിലുള്ള വീട്ടിൽ നിന്ന് ഞാനും കുടുംബവും കാറിൽ എറണാകുളത്തേക്ക് തിരിച്ചു. എറണാകുളത്തെ ഒരു പരിചയക്കാരന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് പ്രഭാത ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം 8 മണിക്ക് കൊച്ചി ഷിപ് യാർഡിലെത്തി. ദൂരെ നിന്ന് തന്നെ കടലിനു മുകളിലെ മണി മാളികപോലെ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന കവരത്തി കപ്പലിനെ കാണാമായിരുന്നു..

ആകാംക്ഷ നിറഞ്ഞ മനസ്സുമായി ഞങ്ങൾ ക്യൂ നിന്നു - കയറുകൊണ്ടുള്ള കോണി വഴി കപ്പലിൽ കയറി. ആശയക്കുഴപ്പുണ്ടാക്കുന്ന ഇടവഴികളും ബ്ലോക്കുകളും ചുറ്റി അവസാനം ഞങ്ങൾ ബുക്ക് ചെയ്ത മുറിയിലെത്തി.. ചെറിയൊരു വീട് തന്നെ.. രണ്ട് ബെഡ്ഡുകൾ, അലമാര, മേശ, ലൈഫ് ജാക്കറ്റുകൾ...


കപ്പൽ വിടുമ്പോൾ ചർദ്ദി വരാൻ സാധ്യതയുണ്ട് എന്നൊക്കെ കേട്ടതിനാൽ അൽപം ഗുളികകൾ കയ്യിൽ കരുതിയിരുന്നു.. പക്ഷെ ഒരു ചർദ്ദിയും വന്നില്ല.. കപ്പൽ കൊച്ചി കായൽ വിട്ട് കടലിലേക്ക് കടക്കുകയാണ്. മൊബൈലിൽ റേഞ്ച് കുറയുന്നതിനുസരിച്ച് തീരത്തേക്കുള്ള ദൂരം കൂടി വരുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.. അത്ഭുതം കൊണ്ട് കപ്പൽ മുഴുവൻ ചുറ്റിക്കറങ്ങി.. റൂമുകൾ, അടുക്കള, വരാന്ത,പ്രാർഥനാ ഹാൾ, തീയേറ്റർ, ബാത് റൂം, എല്ലാറ്റിനും മുകളിലായി ഹെലി പാഡ്.. കപ്പലിനെ കുറിച്ച് ഇതു വരെ കേട്ടിരുന്നതൊന്നും ഒന്നുമല്ലായിരുന്നു എന്ന് മനസ്സിലായി. വൈകുന്നേരത്തെ അസ്തമയ സൂര്യനേയും കണ്ട്, രാത്രി ഭക്ഷണവും കഴിച്ച് ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു.. നാളെ ദ്വീപ് കാണും... മിനിക്കോയ് ദ്വീപ്...

2.

പിറ്റേന്ന് അതിരാവിലെ തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് പ്രഭാതകർമ്മങ്ങൾക്ക് ശേഷം കാന്റീനിൽ പോയി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. പത്ത് മണിയായപ്പോഴേക്കും മിനിക്കോയ് ദ്വീപിലിറങ്ങാൻ വേണ്ടി കപ്പൽ നിർത്തി. ബോട്ടിൽ കയറി ദ്വീപിലേക്ക്.. അൽപ നേരത്തെ ബോട്ട് യാത്ര കഴിഞ്ഞ് ദ്വീപിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ തന്നെ വരവേറ്റത് രണ്ടു പോലീസുകാരായിരുന്നു.. ചെക്കിംഗ് ആണത്രേ.. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ദ്വീപിലെ ഒരു പരിചയക്കാരന്റെ വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി.. ഇതൊരു സൈക്കിൾ ദ്വീപാണ്.. വയസന്മാരും, സ്ത്രീകളും, കുട്ടികളും, എന്തിനേറെ ഞങ്ങളെ കൂട്ടാൻ വന്നയാൾ വരെ സൈക്കിളിൽ.. ഭക്ഷണത്തിനു ശേഷം ഞങ്ങളെ ദ്വീപ് കാണിക്കാൻ ഒരു ഡോക്ടർ വരുമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. കാറിന്റെ ഹോണും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന ഞങ്ങൾ കേട്ടത് ‘ണിം,ണിം‘ എന്ന സൈക്കിൾ ബെൽ.! പടച്ചോനേ, ദേ വരുന്നൂ, ഡോക്ടറും സൈക്കിളിൽ..! സൈക്കിളിൽ വന്ന ഡോക്ടറുമായി ദ്വീപ് മുഴുവൻ ചുറ്റിക്കറങ്ങി. മാലിദ്വീപിനോടടുത്തുള്ള ഈ ദ്വീപിനെ “സ്ത്രീകളുടെ ദ്വീപ്” എന്ന് മാർക്ക് പോളോ വിശേഷിപ്പിക്കാനുള്ള കാരണം ആരും പറയാതെ തന്നെ മനസ്സിലായി.. പുരുഷന്മാരിലധികവും കപ്പൽ ജോലിക്കാരായി ലോകം ചുറ്റുന്നു, ബാക്കിയുള്ളവർ ‘സ്ത്രീയാധിപത്യം’ സഹിച്ച് ഒതുങ്ങിക്കൂടുന്നു.. പ്രത്യേക വസ്ത്ര ധാരണത്തോടെ സൈക്കിളിൽ ചുറ്റുന്ന സ്ത്രീകൾ ഒരു കൌതുകമായിരുന്നു.. മലയാളവും ഉണ്ടെങ്കിലും ഈ ദ്വീപിൽ മാലിദ്വീപിലെ ‘ദിവേഹി’ ഭാഷയാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. ഉച്ചയായപ്പോഴേക്ക് കപ്പലിലേക്ക് ബോട്ട് മാർഗം തിരിച്ചെത്തി.

ഇനി നാളെയേ അടുത്ത ദ്വീപായ കൽ‌പ്പേനിയിലെത്തൂ.. അതുവരെ കപ്പൽ ഒന്നുകൂടി ചുറ്റിക്കളയാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. തീയേറ്ററിൽ പോയി നോക്കുമ്പോൾ അവിടെ ഹിന്ദിയിൽ എന്തോ പരിപാടി നടക്കുന്നു. ഒന്നും മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും, കുറച്ച് നേരമവിടെയിരുന്നു. പിന്നെ പുറത്തിറങ്ങി കപ്പലിന്റെ മുകൾ തട്ടിലേക്ക്.. ആദ്യം കണ്ടത് ഉപ്പില്ലാത്ത കഞ്ഞി പോലെ  വെള്ളമില്ലാത്ത ഒരു സ്വിമ്മിംഗ് പൂൾ..! പിന്നെ വീണ്ടും കോണി കയറി ഹെലിപാഡിലേക്ക്, ഹെലികോപ്ടറൊന്നുമില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും കാറ്റു കൊണ്ടവിടെ നിൽക്കാൻ, താഴെയുള്ള കരകാണാ കടൽ നോക്കിയിരിക്കാൻ ഒരു സുഖം.. പെട്ടെന്നാണ് രണ്ടു മൂന്ന് സായിപ്പുമാരും മദാമമാരും അതിനും മുകളിലുള്ള ഡെക്കിൽ കയറി കാറ്റു കൊള്ളുന്നത് കണ്ടത്. ഞാനും അവിടെ കയറി നിന്നു. കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞ് ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോഴതാ വീണ്ടുമൊരു കോണി കൂടി.. കപ്പലിന്റെ എത്താവുന്നതിൽ വെച്ചേറ്റവും മുകളിലുള്ള സ്ഥലം. അവിടേക്ക് കയറാൻ പാടില്ലെന്നാണ് നിയമം എന്ന് തോന്നുന്നു.. അത് നിയമമല്ലേ.. ഏതായാലും ഞാൻ അവിടേക്കും വെച്ച് കയറി..

എവിടെയെങ്കിലും പിടിച്ചില്ലെങ്കിൽ താഴേക്ക് വീഴും എന്ന് തോന്നുന്ന തരത്തിൽ വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റ്..താഴോട്ട് നോക്കുമ്പോൾ പലരും അത്ഭുതത്തോടെയും ഭീതിയോടെയും എന്നെ നോക്കുന്നു.. ഏതായാലും കിട്ടിയ അംഗീകാരമല്ലേ, വിലകുറക്കണ്ട എന്നു കരുതി എവറസ്റ്റ് കീഴടക്കിയ ഭാവത്തിൽ ഞാനും നെഞ്ചും വിരിച്ച് നിന്നു..ഈർക്കിൽ കൊള്ളി പോലുള്ള ഞാൻ ഇനിയും അവിടെ നിന്നാൽ പാറിപ്പോകും എന്ന് മനസ്സിലാക്കി താഴോട്ടിറങ്ങി, സായിപ്പുമാരോടൊത്ത് ഫോട്ടോക്ക് പോസ് ചെയ്ത ശേഷം റൂമിലെത്തി.. ഭക്ഷണവും കഴിച്ച്, രാത്രിയിലെ സുന്ദരമായ നടുക്കടലിനേയും നോക്കി അൽപ നേരം നിന്ന ശേഷം ഉറങ്ങി.. നാളെ, കൽ‌പ്പേനി ദ്വീപിൽ...

3.

കൽ‌പ്പേനി ദ്വീപിന്റെ നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന പച്ചക്കര കണ്ടുകൊണ്ടാണ് പിറ്റേ ദിവസം ഉണർന്നത്. ഇറങ്ങാനായി ബാഗുകളുമെടുത്ത് താഴെയെത്തി. വലിയ കപ്പലിൽ നിന്ന് ചെറിയ ബോട്ടിലേക്കുള്ള ഇറക്കവും കയറ്റവും രസകരവും സാഹസികവുമാണ്. ഇളകിക്കളിക്കുന്ന വെള്ളത്തിൽ ബോട്ട് പൊങ്ങി കപ്പലിനു സമാനമായി വരുമ്പോൾ കയർ പിടിച്ച് ബോട്ടിലേക്ക് ചാടണം. ഇരു ഭാഗത്തും സെക്യൂരിറ്റികൾ ഉണ്ടെങ്കിലും പേടിയാകും.. കാലെങ്ങാനും തെറ്റിയാൽ കടലിലായിരിക്കും ശരീരം. എങ്ങനെയൊക്കെയോ ബോട്ടിൽ കയറിപ്പറ്റി. വെറും പതിനഞ്ച് മിനുറ്റ് കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ കൽ‌പ്പേനി ദ്വീപിലെത്തി. പരിചയക്കാരനായ ഡോ.അൻവർ കാത്ത് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

മിനിക്കോയ് ദ്വീപിനെ അപേക്ഷിച്ച് കേരളത്തിന്റെ അന്തരീക്ഷം കൂടുതലുള്ളത് ഇവിടെയാണ് എന്ന് തോന്നി. ഒരിക്കൽ ഒരു വീടിന്റെ പിൻഭാഗം പോലും തുറന്നിട്ട് പുറത്തിറങ്ങുന്നതിന്റെ കാരണമന്വേഷിച്ചപ്പോൾ അവർ പറഞ്ഞത് ഇവിടെ കള്ളന്മാരില്ല എന്നായിരുന്നു(!?). ദ്വീപിലെ എല്ലാവർക്കും പരസ്പരം അറിയുന്നത് കൊണ്ടാണത്രേ ഇത്.! കാക്കകളും കള്ളന്മാരുമില്ലാത്ത ദ്വീപിൽ ഒരാഴ്ചത്തെ ജീവിതം ഒരനുഭവം തന്നെയായിരുന്നു. കൽ‌പ്പേനിയിലെ തെക്കേ ഭാഗത്തുള്ള ടൂറിസ്റ്റ് ഹട്ടുകൾ മുതൽ ജനവാസം തീരെയില്ലാത്ത വടക്കേ ഭാഗം വരെ വിസ്തരിച്ച് കണ്ടു. തിരകളില്ലാത്ത കടലിൽ കുളിയും പുറ്റ് ശേഖരവുമെല്ലാം ഭംഗിയായി നടന്നു. ഇതിനിടയിൽ അമേനി ദ്വീപും കൽ‌പ്പേനി ദ്വീപും തമ്മിലുള്ള ക്രിക്കറ്റ് മാച്ചും കാണാനിടയായി. ലൈറ്റ് ഹൌസിൽ കയറി ദ്വീപ് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ കണ്ടത് ഒരു അനുഭവം തന്നെയായിരുന്നു..

4. 

ഏകദേശം ഒരാഴ്ച്ചത്തെ കൽ‌പ്പേനി ദ്വീപ് വാസത്തിനു ശേഷം സ്പീഡ് ബോട്ടിൽ ലക്ഷദ്വീപിന്റെ തലസ്ഥാനമായ കവരത്തി ദ്വീപിലേക്ക് തിരിച്ചു. കടലിലെ വിമാനം എന്നറിയപ്പെടുന്ന സ്പീഡ് ബോട്ടിൽ ഒരു ദിവസത്തെ യാത്രാ ദൂരം നാല് മണിക്കൂർ കൊണ്ട് സഞ്ചരിച്ചു. വികസനം ദ്വീപിന്റെ മുഖച്ഛായ തന്നെ മാറ്റിയതിനാൽ ഈ ദ്വീപിൽ മറ്റു ദ്വീപുകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു അന്തരീക്ഷമുള്ളതായിട്ടാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. വിവിധ ജലക്രീഡാ വിനോദങ്ങൾക്കും വെയിൽ കായുന്നതിനും അനുയോജ്യമാണ് കവരത്തി ദ്വീപ്. ഒരു പരിചയക്കാരന്റെ വീട്ടിൽ പോയി ക്ഷീണം തീർത്ത ശേഷം സമുദ്ര ജീവി പ്രദർശന ശാലയിൽ പോയി. പല ജലജീവികളുടെയും ജീവനുള്ളതും ഇല്ലാത്തതുമായ ഒരു വലിയ ശേഖരം തന്നെയായിരുന്നു അത്. ഞങ്ങളെ ഏറെ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത് സുതാര്യമായ അടിത്തട്ടുകളുള്ള ഗ്ലാസ് ബോട്ടിലെ കടൽ യാത്രയായിരുന്നു. അടിത്തട്ട് ലെൻസ് ഘടിപ്പിച്ച ഗ്ലാസ് ആയതിനാൽ സമുദ്ര ജീവിതം നേരിൽ കാണാൻ കഴിയും. നാനവർണ്ണങ്ങളണിഞ്ഞ പവിഴപ്പുറ്റുകൾ, കടലാമകൾ, മുത്തുകൾ വിതറിയത് പോലെ ചെറുമീനുകൾ, അവയ്ക്കു പിന്നാലെ പായുന്ന വലിയ മത്സ്യങ്ങൾ.. കുന്നുകളും ഗർത്തങ്ങളുമടങ്ങിയ വലിയൊരു സാമ്രാജ്യം തന്നെ കടലിനടിയിലുമുണ്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ അറിയാതെ പറഞ്ഞു പോകും, “ഇതിന്റെയൊക്കെ സൃഷ്ടാവ് എത്ര പരിശുദ്ധൻ, ഇവയൊക്കെ തനിയെ ഉണ്ടായതാണെന്ന് പറയുന്നവനെത്ര വിഡ്ഡി..”

 

കയ്യിലുള്ള ബ്രഡ് പൊടിച്ചു നൽകുമ്പോൾ ഓടിയടുക്കുന്ന മത്സ്യങ്ങൾ കുളിര് നൽകുന്ന ഒരു കാഴ്ച്ച തന്നെയായിരുന്നു. ഗ്ലാസ് ബോട്ടിനടിയിൽ ഘടിപ്പിച്ച ലെൻസ് കടലിനടിയിലെ കാണാകാഴ്ച്ചകൾ കൂടുതൽ വ്യക്തമാക്കി. കരയിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തി തീർത്തുകൂടെ അൽപം നടന്നു. കവരത്തി ദ്വീപ് കൂടുതൽ കാണാൻ സാധിച്ചില്ല. പെട്ടെന്ന് നാട്ടിലെത്തേണ്ട ചില കാരണങ്ങളുണ്ടായതിനാൽ 27 നു രാത്രി “ടിപ്പു സുൽത്താൻ” കപ്പലിൽ നാട്ടിലേക്ക് പോകാമെന്നുറച്ചു..

5. 

കവരത്തിയിൽ നിന്ന് ബോട്ടിൽ ടിപ്പു സുൽത്താൻ കപ്പലിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ മറ്റൊരു ബോട്ടിൽ നിന്ന് ആളെ കയറ്റുകയായിരുന്നു. അതിനാൽ അൽപ സമയം ഞങ്ങളുടെ ബോട്ട് കടലിൽ തന്നെ വെക്കേണ്ടി വരും. എന്നാൽ തുള്ളിക്കളിക്കുന്ന സമുദ്രജലത്തിനു മുകളിൽ ബോട്ട് തൊട്ടിലു പോലെ ആടിക്കളിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഗ്ലാസ് ബോട്ടിൽ സഞ്ചരിച്ചത് കൊണ്ട് കടലിന്റെ ആഴത്തെ കുറിച്ച് ഏകദേശ ധാരണയുള്ള ഞങ്ങൾ പേടിച്ചു വിളിച്ചു. പലരും കപ്പലിനെയും നിയന്ത്രിക്കുന്നവരുടെ തന്തമാരെ മാറിമാറി വിളിക്കുന്നത് കേൾക്കാമായിരുന്നു.. ജീവിതം ഇവിടെ അവസാനിക്കുകയാണോ എന്ന് പോലും തോന്നിപ്പോയ നിമിഷങ്ങൾ.. ഒരറ്റം താഴുമ്പോൾ മറ്റേ അറ്റം കാണണമെങ്കിൽ തലയുയർത്തി നോക്കണം.! ഇതൊക്കെ എത്ര കണ്ടതാ എന്ന ഭാവത്തിൽ ബോട്ട് ഡ്രൈവർ.! ഭീതിജനകമായ നിമിഷങ്ങൾക്കറുതി വരുത്തിക്കൊണ്ട് ബോട്ട് കപ്പലിടുത്തേക്ക് വിട്ടു. എങ്ങനെയൊക്കെയോ കപ്പലിൽ കയറിപ്പറ്റി..

നോക്കുമ്പോൾ ഓരോ മൂലയും ചർദ്ദിയും മറ്റുമായി അലങ്കോലപ്പെട്ട് കിടക്കുന്ന ഒരു കപ്പൽ. പെട്ടെന്നുള്ള ബുക്കിംഗായതിനാൽ ഏറ്റവും താഴെ നിലയിലുള്ള ഒരു റൂമാണ് കിട്ടിയത്. അതെ, കടലിനടിയിൽ ഒരു രാത്രി. അതെ, കടലിനടിയിൽ ഒരു രാത്രി.. എങ്ങനെയൊക്കെയോ ഉറങ്ങി എന്നു വരുത്തിത്തീർത്ത ശേഷം  ജനൽ പോലുമില്ലാത്ത ഇടുങ്ങിയ മുറിയിൽ ഇരിക്കാതെ മുകളിൽ പോയി ഇരുന്നു. രാഷ്ട്രീയ-മത സൌഹൃദ ചർച്ചകളുമായി വൈകുന്നേരമാക്കിച്ചു. രാത്രി പത്ത് മണിയായപ്പോഴേക്ക് ദീപാലംകൃതമെന്ന പോലെ കത്തിത്തിളങ്ങുന്ന കൊച്ചിയെ കാണാൻ തുടങ്ങി.. മൊബൈലിൽ റെയിഞ്ച് കൂടും തോറും തീരത്തേക്കുള്ള അകലം കുറഞ്ഞു വരുന്നു.. “പതിനേഴ് ദിവസത്തെ ദ്വീപ്-വാസത്തിനു ശേഷം എന്റെ നാടേ, കേരളമേ, ഞാനിതാ തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നു...” ബസ്സിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ കണ്ട രാഷ്ട്രീയ പോസ്റ്ററുകൾ എന്റെ വരികളെ പൂർത്തിയാക്കും വിധമായിരുന്നു “...കള്ളന്മാരില്ലാത്ത നാട്ടിൽ നിന്ന് പെരും കള്ളന്മാരുടെ നാട്ടിലേക്ക്, ഞാനിതാ തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നു...”

“വാൾ” കഷ്ണം : ദ്വീപിലേക്ക് പോകാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിൽ ഷെഡ്യൂളുകൾ ഈ ലിങ്കിൽ കിട്ടും : http://lakshadweep.nic.in/
Related Post: ഒരു മൈസൂർ യാത്രയും കുറേ ബസ്സുകളും..