ഒരു മൈസൂർ യാത്രയും കുറേ ബസ്സുകളും..

ദൈവനാമത്തിൽ..

ചീരാമൊളകിനൊക്കെ യാത്രാ വിവരണൊക്കെ എഴുതി ഞെളിയാമെങ്കിൽ എന്തുകൊണ്ട് ഞമ്മക്കായിക്കൂട? ഇബരെയൊക്കെ എഴുത്ത് കണ്ടാ തോന്നും ഞമ്മളൊന്നും എബ്ടേക്കും പോകാറില്ലെന്ന്.. പക്ഷെ ചീരാമുളകിനെ പോലെ ആൽ’പ്സിലേക്കൊന്നും പോകാൻ ഞമ്മളെ കിട്ടൂല.. അതും ഒറ്റക്ക്.. ഫൂ..

കഴിഞ്ഞ പെരുന്നാളു കഴിഞ്ഞായിരുന്നു മൈസൂരിലേക്കുള്ള കുടുംബ സമേതമുള്ള യാത്ര.. കുടുംബ സമേതമെന്ന് വെച്ചാൽ ഒന്നും രണ്ടും മൂന്നും നാലുമല്ല, ഇരുപത്തിയൊന്ന് പേർ..!! (കൃഷ്ണയ്യർ കേൾക്കണ്ട) ഉപ്പാപ്പ, ഉമ്മാമ്മ മുതൽ രണ്ടു വയസ്സ് തികയാത്ത ഹാനി വരെ അക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടായിരുന്നു.. ഇത്രേം കുറച്ച് പേരായത് കൊണ്ടു തന്നെ ഒരു ബസ്സ് തന്നെ ഏർപ്പാടാക്കിയിരുന്നു.ശനിയാഴ്ച എട്ടരക്ക് ബസ്സു വരും എന്നായിരുന്നു പറഞ്ഞിരുന്നത്.

അങ്ങനെ ആ ദിവസം വന്നെത്തി.! ഇശാ നമസ്കാരവും കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി. എട്ടരക്ക് ബസ്സ് വരുമൊന്നും അതോണ്ട് മൊഞ്ചാക്കാനൊന്നും സമയമില്ലെന്നും പറഞ്ഞ് സ്ത്രീജനങ്ങളേയും കുട്ടികളേയുമൊക്കെ (ഞാനടക്കം ;) വീട്ടിൽ നിന്നിറക്കി വിട്ടു. ഉളിയിൽ ടൌണിലേക്ക് അങ്ങനെ ഘോഷയാത്ര തുടങ്ങി.. എട്ടരക്ക് തന്നെ സ്റ്റോപ്പിലെത്തി. ബസ്സ് പോയോ എന്ന പരിഭവമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ ബസ്സിലെ കണ്ടക്റ്ററെ വിളിച്ചു,

 “എബ്ടെത്തി?” 

“ഇരിട്ടീല്.!“ 

പടച്ചോനെ.. പോയോ..?? അങ്ങനെ ആറ്റു നോറ്റ് സ്വപ്നം കണ്ട ഈ യാത്രയും പോയോ??  

“ഏയ്, ഇല്ല, ഞമ്മള് പോയിട്ടില്ല, തലശേരില് എത്തീറ്റില്ല, ഇനി തലശേരീല് എത്തീറ്റ് തിരിച്ചെത്തണം”

അപ്പോ അതാണ് കാര്യം, ഇനി തലശേരി വരെ പോയി, തിരിച്ച് വരണമത്രേ..!! ഒലക്കത്തെ ബ്ലോക് കൊണ്ടാണെന്നും സോറിയെന്നുമൊക്കെ അയാൾ മുറി മലയാളത്തിൽ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോ ഏതായാലും ഇനി ഒരു സുഖനിദ്രയുടെ സ്കോപ്പുണ്ട്. വന്നതു പോലെ തന്നെ എല്ലാരും വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച് ഘോഷയാത്ര.! ഇനി രണ്ടു മണിക്കൂർ ഉറങ്ങി “ഫ്രഷ്” ആയി തിരിച്ച് വരാം.. അങ്ങനെ ആ മഴയത്ത് ഒരു കയ്യിൽ “എളേമ്മാന്റെ” കുട്ടിനേം മറ്റേ കയ്യിൽ കുടയുമായി തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക്.. കുട്ടികൾ ഉറങ്ങാൻ പോയി.. “എന്നെപ്പോലത്തെ” വല്ല്യ ആളുകളൊക്കെ ഉമ്മറത്തിരുന്ന് ചർച്ച തുടങ്ങി.. വിക്കീലീക്സ് രേഖ തൊട്ട് മുഖ്യ മന്ത്രിയുടെ ഓഫീസിലെ ഫോൺ വഴി ഫാദർ സുലൈമാൻ വരെ എല്ലാ വിഷയങ്ങളും ചർച്ചക്ക് വന്നിരുന്നു. അങ്ങനെ ഉപ്പു തൊട്ട് കർപ്പൂരം വരെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും “തീരുമാനം“ എടുത്ത് യോഗം അവസാനിക്കുമ്പോഴേക്ക് സമയം പതിനൊന്ന്..!

ബഹുമാനപ്പെട്ട കണ്ടക്റ്ററെ ഒന്നൂടെ വിളിച്ചു നോക്കാം..

“എബ്ടെത്തീ?”

“ഞമ്മ തലശേരി കഴിഞ്ഞ് പാലത്തുമ്മലെത്തി..”

മൊയ്തു പാലത്തിലെത്തിയത്രേ.. എന്നാൽ പിന്നെ ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്കുള്ള രണ്ടാം ഘോഷയാത്ര തുടങ്ങാം.. മഴ ചോർന്ന സമയം നോക്കി എല്ലാരും ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക്.. ബസ് സ്റ്റോപ്പിലെത്തുമ്പോൾ സമയം ഏകദേശം പതിനൊന്നേ കാൽ ആയിരുന്നു. ഇപ്പോൾ ബസ് വരും.. എല്ലാരും റെഡിയായി നിന്നു.. 

സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നു.. പതിനൊന്നര, പതിനൊന്നേ മുക്കാല്, പന്ത്രണ്ട്...., പന്ത്രണ്ടേ മുക്കാല്..  ഒലക്ക.. എബ്ടേ തലശേരീന്ന് പുറപ്പെട്ട ബസ്സ്?? കണ്ടക്റ്ററെ ഒന്നൂടെ :)

“എബ്ടെടോ അന്റെ ബസ്സ്?”

“ബ്ലോക്കാണണ്ണാ, ഞമ്മള് ഇപ്പോ എത്തും”

ആയ്ക്കോട്ടെ, എന്നാപ്പിന്നെ അങ്ങനെ തന്നെ.. അതിനിടയിൽ പലരും കടത്തിണ്ണയിലും മറ്റും അഭയം പ്രാപിച്ച് ഉറക്കം തുടങ്ങിയിരുന്നു.. സമയം കൃത്യമായി പോകുന്നുണ്ടെങ്കിലും നമ്മടെ ബസ്സ് മാത്രം എത്തീറ്റില്ല.. അവസാനം “മൊതലാളിയെ” വിളിച്ചു 

“എവിടണ്ണാ ബസ്സ്?? ഞമ്മടെ പൈസ തിരിച്ച് തന്നേക്ക്, ഞമ്മ പോയ്കോളാം”

“അങ്ങനെ പറയല്ലണ്ണാ, ആ ‌‌‌‌‌____ന്റെ മക്കള് ഇപ്പോ ഞാൻ ബിളിക്കുമ്പോ ഫോണ് എട്ക്ക്ന്ന് ബരെ  ഇല്ല.. ഞാനെന്ത് ചെയ്യാനാ.. കൊറച്ച് നേരോം കൂടി വൈറ്റണ്ണാ,,”

എന്തു നല്ല സംസ്കാരം..!! ഹായ്..

സമയം ഒന്ന് കഴിഞ്ഞിട്ടും ഞമ്മന്റെ ബസ്സ് മാത്രം വന്നില്ല.. കണ്ടക്ടറെയും ഡ്രൈവറേയും മൊതലാളിനേയും മാറി മാറി വിളിച്ചു.. എല്ലാരും കൃത്യമായി ബഡായി പറയുന്നൂന്നല്ലാതെ ബസ്സ് മാത്രം എത്തീല്ല..

അവസാനം ഏകദേശം ഒരു ഒന്നൊന്നരക്ക് പോരിശയാക്കപ്പെട്ട ബസ്സ് വന്നു.! ഇമ്മാതിരി ചടാലി ബസ്സിനാണോ ഇത്രേം നേരം കാത്ത് നിന്നത് എന്ന് തോന്നിപ്പോയി.. ഏതായാലും സീറ്റൊക്കെ റെഡിയാക്കി മൊബൈലിൽ നിംബസ് ഡൌൺലോഡ് ചെയ്ത് ജീടാക്കിന്റെ സ്റ്ററ്റസ് അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്തു..

“On the way to Mysore, in an Udas bus"

അങ്ങനെ കണ്ടോരോടോക്കെ ചാറ്റിയും ചീറ്റിയും സമയം കളഞ്ഞു.. കുറേ കഴിഞ്ഞപ്പോ പെട്ടെന്ന് നെറ്റ് കട്ടായി..! ബലൻസ് നോക്കിയപ്പോ വട്ടപ്പൂജ്യം.! ഇതെന്തു കഥ?? നെറ്റ് ഓഫർ ചെയ്തതാണല്ലോ.. പെട്ടെന്നാണത് ശ്രദ്ധിച്ചത്, കേരളം കടന്നിരിക്കുന്നു.. റോമിങ്ങാണ്.. ബാലൻസും നെറ്റും പോയി ഇനി ഏതയാലും ഉറങ്ങിയേക്കാം..

ശുഭം..!! 

“അത് നടക്കൂല, ഇങ്ങനാണെങ്കി ഞമ്മള് ഇതില് വരണോ?”

“പോടോ അബ്ട്ന്ന്, ‌‌______ന്റെ മോനേ, വേണെങ്കി കയറിയാൽ മതി”

“എങ്കി പിന്നെ കയറും മുൻപ് പറയണം ---ന്റെ മോനെ..”

സുന്ദരവും സംസ്കാര സമ്പുഷ്ടവുമായ ഇത്തരം വാക്കുകൾ കേട്ടാണ് ഉണർന്നത്.. സമയം മൂന്നായിക്കാണും.. ബസ്സ് നിർത്തിയിരിക്കുകയാണ്. പുറത്ത് മൂന്നാം ലോക മഹാ യുദ്ധം നടക്കുന്ന പ്രതീതി..പുറത്തേക്ക് എത്തി നോക്കിയപ്പോ വേറെ ഒരു ബസ്സും നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു.

സംഭവം ഇതാണ് : മൈസൂരിൽ നിന്ന് കേരളത്തിലേക്ക് വരുന്ന ബസ്സാണ് മറ്റേത്.. ഇതിന്റെ ഇരട്ടി സൌകര്യവും സൌന്ദര്യവുമുള്ള കിടിലൻ ബസ്സ്.. ഈ രണ്ടു ബസ്സും നമ്മടെ ബഹുമാനപ്പെട്ട മൊതലാളിയുടേതായതിനാൽ ആ ബസ്സിലെ യാത്രക്കാർ ഇതിലേക്കും നമ്മൾ ആ ബസ്സിലേക്കും മാറി ആ ബസ്സ് മൈസൂരിലേക്കും ഇത് കേരളത്തിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചും പോകും.. എന്നാൽ അത്രേം നല്ല ബസ്സ് ഉപേക്ഷിക്കാൻ അതിലെ യാത്രക്കാർ തയ്യാറാവുന്നില്ല.. കേരളത്തിലെ കുണ്ടിലും കുഴിയിലും അത്രേം നല്ല ബസ് ഓട്ടാൻ ബസ്സുകാരും തയ്യാറല്ല..

അടിയും പിടിയും കൊഴുത്തു, കഴുത്തിനു പിടിയും അച്ഛനേയും അച്ഛന്റച്ചനേയും വിളിക്കാനുമൊക്കെ തുടങ്ങി.. ഇതിനിടയിൽ ഞമ്മന്റെ മാന്യനായ ഡ്രൈവർ വഴിയോരത്ത് “ആവശ്യം” നിർവ്വഹിക്കുന്നതും റോഡിലെ കുഴിയിലുള്ള വെള്ളം കൊണ്ട് കഴുകുന്നതുമൊക്കെയായ സുന്ദര കാഴ്ചകൾ മൈസൂരെത്തും മുൻപേ കണാൻ കഴിഞ്ഞു.

ഏതായാലും അടിയും പിടിയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് അവസാനം അപ്പുറത്തെ ബസ്സിലെ യാത്രക്കാർ ദേഷ്യത്തോടെ ഞങ്ങടെ ബസ്സിലേക്ക് കുടിയേറിപ്പാർക്കാൻ തുടങ്ങി. അവരുടെ കയ്യിൽ കിട്ടിയാൽ ഒരുപക്ഷെ ചമ്മന്തിയാക്കിക്കളയും. അതിനാൽ പെട്ടെന്ന് തന്നെ പെട്ടിയും കുട്ടയുമൊക്കെ എടുത്ത് ഞങ്ങൾ ആ ബസ്സിലേക്കും കുടിയേറി.

ആന കയറിയ കരിമ്പിൻ തോട്ടം പോലെയായിരുന്നു ആ ബസ്സ്.. സീറ്റിന്റെ ഹാന്റിലും കവറുമെല്ലാം ഒടിച്ചും കീറിയും തങ്ങളുടെ അരിശം അവർ തീർത്തിരുന്നു.. ഏതായാലും ഈ സുന്ദരൻ ബസ്സിനെ നന്നായി പിടിച്ചു.. ഇനിയുമുണ്ട് സമയം.. അതിനാൽ പിന്നിലെ സീറ്റിൽ കിടന്ന് നന്നായി ഉറങ്ങി..

എഴുനേറ്റപ്പോഴേക്ക് നേരം വെളുത്തിരുന്നു. ബസ്സിൽ നിന്ന് തന്നെ പ്രഭാത നമസ്കാരം നിർവഹിച്ചു. പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു,, പ്രകൃതിയുടെ സൌന്ദര്യം ശരിക്കും ആസ്വദിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. മൈസൂർ പോകണ്ടെന്നും ഇവിടെ തന്നെ ഇറങ്ങിയാൽ മതിയെന്നും വരെ ആശിച്ചു പോയി.. അങ്ങനെ അവസാനം ഞങ്ങൾ മൈസൂരിലെത്തി.. 

ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്കുള്ള ഘോഷയാത്ര തുടങ്ങി.. റോഡിൽ ചാണകത്തിനു പുറമെ മനുഷ്യന്റേതുമുണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അറപ്പു തോന്നിയിരുന്നു. ഇത്ര സുന്ദരമായ നഗരത്തിന് ഇത്ര വൃത്തികെട്ട ഭാഗവുമുണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അത്ഭുതം തോന്നി. അങ്ങനെ മുറിയിലെത്തി ബ്രഷിംഗും ഡ്രസ്സിംഗുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച അറപ്പുളവാക്കുന്നതായിരുന്നു. പരിപ്പു വടയും ചായയുമൊക്കെ ഉണ്ടാക്കുന്ന കടയുടെ പിൻഭാഗമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ കണ്ടത്. അവിടെ രണ്ടു മൂന്ന് നായ്ക്കൾ ചുറ്റിക്കളിക്കുന്നു.. അവർ ചായയും വടയും ഉണ്ടാക്കുന്ന രീതിയും കാണേണ്ടതു തന്നെയായിരുന്നു.. 

അതിനിടയിലാണ്, സഫീറാപ്പ ചായയും വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വന്നത്.. പുറത്തെ കാഴ്ച വളരെ വ്യക്തമായി കണ്ട ഞങ്ങൾ കുടിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ചെങ്കിലും ചായ തീരാൻ പ്രയാസമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. നാട്ടിൽ നിന്ന് കൊണ്ടു വന്ന പലഹാരത്തിൽ ഞങ്ങൾ തൃപ്തരാകേണ്ടി വന്നു. മൊബൈൽ ചാർജ്ജിംഗും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്ക് ഞങ്ങളെ മൈസൂർ കാണിക്കാനുള്ള ബസ്സ് എത്തിയിരുന്നു. ടിപ്പുവിന്റെ കോട്ടയും മറ്റുമൊക്കെ കണ്ടു.. ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ പാടില്ലെന്ന കർശന നിർദ്ദേശമുണ്ടായിരുന്നു.. എങ്കിലും ടിപ്പുവിന്റെ തൊപ്പിയും സിൽക്കിന്റെ ഡ്രസ്സുമൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ ഫോട്ടോ എടുക്കണമെന്ന് തോന്നി.. നല്ല ശബ്ദത്തോടു കൂടിത്തന്നെ എന്റെ ഫ്ലാഷ് മിന്നി.. ഫോട്ടോ എടുത്തു.. ആരവിടെ?? ആരുമില്ല.. ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല.. അല്ലേലും ബ്ലോഗറോടാ അവന്മാരുടേയൊക്കെ കളി.. ഫൂ..

അ ഫോട്ടോ എടുത്ത ധൈര്യത്തിൽ ടിപ്പുവിന്റെ ആയുധങ്ങളുടെ ഫോട്ടോ കൂടി എടുത്തു.. (ഇനി ഇത് വായിക്കുന്ന ആരെങ്കിലും പോയി ഫോട്ടോ എടുത്തിട്ട് പിടിക്കപ്പെട്ടാൽ അതിൽ എനിക്ക് യാതൊരു ഉത്തരവാദിത്തവുമില്ലെന്ന് അറിയിക്കുന്നു.. ;)

പിന്നെ ടിപ്പു വെടിയേറ്റ് മരിച്ച സ്ഥലവും മറ്റുമൊക്കെ കണ്ടു.. പിന്നെ പോയത് സൂവിലേക്കായിരുന്നു. അവിടെ ക്യാമറക്ക് പ്രത്യേകം പാസ് വേണമായിരുന്നു. അതേതായാലും ഒന്നെടുത്തു. സൂവിന്റെ ഉള്ളിൽ കയറി നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് അതിന്റെ വലിപ്പം മനസ്സിലായത്.. ന്റെ പടച്ചോനേ.. കാലിന്റെ ഉസ്കൂറാണി ഇളകിപ്പോയി..

ദാ, ഇതിനാണ് പച്ചമലയാളത്തിൽ “പച്ച” വെള്ളംന്ന് പറയുക..

എങ്ങനണ്ട്?

ങാ, ഇവനാള് വിരുതനാ.. ഫോട്ടോ എടുത്തപ്പോ എന്റെ നേരെ ചാടി.. എനിക്ക് ഭയങ്കര ധൈര്യമായതിനാൽ ഞാൻ ഓടി.. വേറെ ആരെങ്കിലും ആണെങ്കിലോ..?

 അവസാനം വൃന്ദാവനത്തിലേക്ക്.. അതിനിടയിൽ പള്ളിയിൽ കയറി നമസ്കാരവും ഒരു നല്ല ഹോട്ടലിൽ കയറി ഭക്ഷണവും കഴിച്ചിരുന്നു.. മൈസൂർ നഗരത്തിൽ നിന്ന് 28 കിലോമീറ്റർ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യം വെള്ളച്ചാട്ടമൊക്കെ കണ്ടു. അതിനിടയിൽ അവിടെ കണ്ട തിന്നുന്ന സാധനങ്ങളൊക്കെ വയറ്റിലാക്കി.. നല്ല തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു.. അവിടെ കാറ്റും കൊണ്ട് കുറേ നേരം ഇരുന്നു.. മ്യൂസിക് ഫൌണ്ടൻ രാത്രിയാണ്.. അതിനു മുൻപ് സ്ഥലം വിടണം. അല്ലേലും ഇത്രേം യാത്ര ചെയ്ത് ഇവിടെ എത്തി ഹറാമും കേട്ട് പോകാനോ.. ഫൂ.. നല്ല ക്ഷീണമായതിനാൽ ഇനി കൊട്ടാരത്തിൽ കൂടി പോയാൽ മതിയെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. രാത്രിയായതിനാൽ കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയായിരിക്കുമെന്നും പറഞ്ഞു..

പക്ഷെ ബസ്സിൽ കയറിയപ്പോഴേക്ക് എനിക്കുറക്കം വന്നു.. പിന്നെ റൂമിനടുത്തെത്തി വിളിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു ഞാൻ ഉണർന്നത്.. 

“അപ്പോ കൊട്ടാരം?”

“കൊട്ടാരത്തിൽ പോയില്ലേ.. നീയില്ലായിരുന്നോ?”

അപ്പോ അതാണു കാര്യം, എല്ലാരും കൊട്ടാരവും മറ്റുമൊക്കെ കണ്ട് കുട്ടപ്പന്മാരായി നിൽക്കുകയാണ്. ഞാൻ ബസ്സിലുറങ്ങിപ്പോയി.. ശെ.. എളേമ മൊബൈലിൽ എടുത്ത ഫോട്ടോ കണ്ടപ്പോൾ ശരിക്കും നഷ്ട ബോധം തോന്നി..

റൂമിലെത്തി, എല്ലാരും ഉറങ്ങുകയാണത്രെ.. പക്ഷെ ഞങ്ങൾ (ആറംഗ കുടുംബം) അന്നു തന്നെ നാട്ടിലേക്ക് പൊകാൻ തീരുമാനിച്ചു,, അതിനായി ഒരു ബസ്സും ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നു. അങ്ങനെ ഓട്ടോയിൽ ബസ് സ്റ്റാന്റിലെത്തി ഞങ്ങൾ സുഖമായി നാട്ടിലെത്തി..

അവസാന പയറ്റ് : പിറ്റേന്ന് രാവിലെ തന്നെ മറ്റുള്ളവരെ കൂട്ടാൻ “ഞമ്മന്റെ മൊതലാളിന്റെ” പോരിശയാക്കപ്പെട്ട ബസ്സ് വരും എന്നായിരുന്നു പറഞ്ഞത്. എന്നാൽ രാവിലെ ആയപ്പോഴേക്ക് അവർ കാലുമാറി.. ബസ്സില്ല.!!! അങ്ങനെ ഉച്ചവരെ അവിടെ നിന്ന് മറ്റൊരു ബസ്സിലായിരുന്നു അവർ നാട്ടിലെത്തിയത്.. 

ഇനിയാരെങ്കിലും മൈസൂരിൽ ബസ്സിൽ പോകുന്നുവെങ്കിൽ ഇതൊക്കെ ഓർമ്മിക്കുന്നത് നന്ന്..

അഭിപ്രായങ്ങൾ കമന്റ് ബോക്സിലൂടെ അറിയിക്കാൻ മറക്കരുതേ...